Dni Krzyżowe
Dni Krzyżowe nazywane są dniami błagalnymi, w tych dniach lud błaga o urodzaj i zachowanie od klęsk żywiołowych. Poświęca się pola, a wierni modlą się o ochronę ziemi przed gradobiciem, suszą i innymi klęskami oraz o dobry urodzaj.
Nabożeństwa Krzyżowe odprawiane są w tygodniu poprzedzającym Uroczystość Wniebowstąpienia, w poniedziałek, wtorek i środę.
Zwyczaj ten narodził się we Francji około 450 roku, kiedy to kraj nawiedziły gwałtowne klęski żywiołowe nieurodzaju, trzęsienia ziemi i wojny. Święty Mamert biskup Vienne nad Rodanem, nakazał odprawianie procesji błagalnych na trzy dni przed Wniebowstąpieniem. W następnych latach urodzaje były bardzo pomyślne.
Nazwa Dni Krzyżowe wywodzi się stąd, że modlono się wówczas, idąc w procesji z głównego kościoła do innych kościołów, kaplic i krzyży przydrożnych.
W średniowieczu w takich procesjach brali udział także królowie, magnaci, władze danego miasta, lud - wszyscy odziani w stroje pokutne.
Od IX wieku podczas procesji śpiewano Litanię do Wszystkich Świętych.
Dziś odbywają się procesje do krzyży znajdujących się w polu, podczas których
kapłan kropi pola uprawne wodą święconą i błogosławi.
Po modlitwach przy krzyżu i procesji, w kościołach odprawiane są Msze święte: w poniedziałek Msza św. - w okresie zasiewów, we wtorek - o uświęcenie pracy ludzkiej, w środę - za głodujących.
Obecnie Dni Krzyżowe nazywane są dniami modlitw o dobre urodzaje i za kraje głodujące.
Nabożeństwa majowe
W Kościele katolickim maj to miesiąc w szczególny sposób poświęcony Maryi.
Historia tych nabożeństw sięga już V wieku kiedy to wierni koscioła wschodniego
gromadzili się na śpiewaniu pieśni ku czci Matki Bożej.
W XIV wieku król hiszpański Alfons X zapraszał swoich wiernych, aby gromadzili się
w porze wieczornej na modlitwy i śpiewy wokół Figur Matki Bożej.
W Niemczech już w roku 1549 ukazała się książeczka "Maj Duchowy" a miesiąc maj został nazwany miesiącem Maryi.
W opisach Filipa Nereusza czytamy jak swięty zachęcał dzieci do śpiewania Matce Bożej pieśni, składania kwiatów i duchowych wyrzeczeń.
W 1773 r. Papież Pius VII wprowadził nabożenstwa majowe prawie we wszystkich
krajach, obdarzył majówki odpustami i wprowadził do nabożenstwa majowego
Litanie Loretanską.
W Polsce nabożeństwa majowe wprowadzili jezuici około roku 1840, było to w Tarnopolu, Warszawie, Wrocławiu, we Lwowie i później w całej Galicji.
Około roku 1900 majówki były znane już w całej Polsce.
W wielu miejscowościach nabożeństwa majowe tzw. majówki odbywają się przed kapliczkami w pobliżu łąk i pól. Biorą w nich udział całe rodziny, także wiele młodych osób. Obecnie na zakończenie majówek w terenie, często śpiewane są jeszcze pieśni na część Maryi. Do najpopularniejszych należą „Chwalcie łąki umajone”, „Czarna Madonna”, „Panience na dobranoc”, „My chcemy Boga, Panno Święta!” i inne.
Zapraszamy na nabożeństwa majowe,
które w naszej Misji odprawiane będą w środy o 17,oo
w połączeniu z Mszą św.
Okres Wielkanocny
Okres wielkanocny w kościele katolickim to czas między Wielkanocą a uroczystością Zesłania Ducha Świętego, rozpoczyna się w Niedzielę Wielkanocną i trwa 50 dni. Dla katolików jest to czas radości związanej ze zmartwychwstaniem Jezusa.
W okresie Wielkanocnym w kościele obowiązuje biały kolor szat liturgicznych. Do innych oznak zewnętrznych należą: krzyż z czerwoną stułą, paschał, baranek wielkanocny i figura Jezusa Zmartwychwstałego. Ponadto w liturgii okresu Wielkanocnego odmawia się modlitwę Regina Coeli w zastępstwie za Anioł Pański.
Z okresem wielkanocnym wiąże się również obowiązek przyjęcia komunii świętej, poprzedzony spowiedzią. Mówi o tym trzecie przykazanie kościelne: „Przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym, przyjąć komunię św.